شهرام گیل آیادی: چرا نمی توانیم خانه سینما را تحمل کنیم

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دکتر رضایی، شهرام گیل آبادی مشاور هنری و رسانه ای محسن رضایی با تاکید بر این مساله عنوان می کند:  جامعه امروز ما در شرایطی قرار دارد که بیش از همیشه نیاز به توجه هنر و فرهنگ داریم ولی تاسف آور است که اعتبار فرهنگ و هنر را به کمتر  5 درصد رسانده اند.
به گزارش پایگاه خبری ایران من سلام؛ گیل آبادی جامعه سیاست زده امروز با نگاه سیاسی بیمار، را  آفت بزرگی برای  پیکره فرهنگ و هنر ی داند و می گوید: کار را تا آنجا پیش رفته که در برخی حوزه ها فرهنگ مرده است. فرهنگ مرده به چهخ کارمان می آید؟
مدیر سابق رادیو جوان با اشاره به اینکه برنامه دولت محسن رضایی بازگرداندن سکان اداره فرهنگ و هنر به دست اهالی آن است، می گوید: در حال حاضر برخی از این تشکل های صنفی فرهنگی هنری زیر چرخ آسیای دولت، در حال خورد شدن هستند. اگر بخش فرهنگ و هنر را به اهالی آن به نخبگان فرهنگی واگذار کنیم خیلی از مشکلات حل می شود. شورای عالی انقلاب فرهنگی با تمام ید و بیضایی که دارد  فعالیت هایش در یک سری کاغذ خلاصه شده است. ما هنوز یک سند مشخص درباره تئاتر نداریم. یک چشم انداز روشن درباره فرهنگ و هنر نداریم که اگر داشتیم تشکل ها در آن چشم انداز تعریف می شدند و این همه آسیب نمی دیدند.
او ادامه می دهد:  امروز یک خانه سینمای کوچک را نمی توانیم تحمل کنیم خانه سینمایی که تازه در شأن سینما گران بزرگ ما نیست و وظیفه داشتیم کمک و حمایت کنیم سرپا بماند.
او معتقد است: سینماگران باید بتوانند درون تشکل صنفی مشکلات خود را حل و فصل کنند. نباید اینطور باشد که مشکل صنفی سینما برود پیش رئیس جمهور و او هم مشکلی را که می شود با دست باز کرد با دندان هم نتواند باز کند. چرا انجمن گرافیک ایران می خواهد خودش را تبدیل به تشکل کند نمی پذیرند؟ با این شرایط چطور انتطار داریم هنرمند اثری را در اوج خلق کند که گفتمان انقلاب اسلامی را هم در بر بگیرد. هنرمندی که در مقتضیات اولیه زندگی خود مانده چطور می تواند آفرینشگر خوبی برای انقلاب باشد. ما برای او چه کردیم که از او انتظار هم داشته باشیم؟
شهرام گیل آبادی می افزاید: در حال حاضر نسبت سالن های سینما به نسبت جمعیت ما یک سینما برای بیش از یک میلیون نفر است در حالیکه مثلا در امارات متحده عربی هر یک میلیون نفر 40 سینما دارند. یکی از پارامترهای توسعه سینما احداث سالن های کوچک محلی، سالن های منطقه ای و سالن های بزرگ مرکزی است. با این کار به اقتصاد سینما کمک کردیم، ما در ایران بیش از 1100 شهر و فقط 247 سینما در 60  شهر داریم.یعنی باقی شهرها سینما ندارند.  پیش از انقلاب تعداد سینما ها بالای 300 بود الان سی و چند سال از انقلاب گذشته تعداد سینما ها کمتر هم شده. از برای سینما ها شده این 60 شهذر در ایران سینما دارند. این آمار نشان می دهد که ما در بخش فرهنگ و هنر عدالت تو زیعی نداریم. اولویت دولت محسن رضایی در این خواهد بود که در فضای عدالت توزیعی طوری به توسعه فرهنگی کمک کند چرا که در سایه توسعه فرهنگی قادر خواهیم بود زیرساخت های جامعه را هم اصلاح کنیم . این مهم میسر نخواهد شد مگر اینکه فرمان فرهنگ و هنر را به دست اهالی آن بدهیم  و دست دولت را از آن کوتاه کنیم.