«غواصان» و شهید چمران در یک نگاه (ایسنا)

به گزارش سرویس «فرهنگ‌حماسه» ایسنا، تا کنون مطالب بسیاری از رشادت و دلیری رزمندگان در جنگ‌تحمیلی بیان شده است اما شاید در مورد چهار قشر از رزمندگان همچون نیروهای اطلاعات‌عملیات، غواص‌ها، پشتیبانی و تخریب‌چیان سخن و روایت چندانی به میان نیامده باشد.

در این میان آنچه که موجب شد غواص‌ها به شکل یک گردان سازمان یافته رزمی و خط‌ شکن در ذیل هر لشکر بوجود آید به سال سوم جنگ، یعنی پس از اجرای عملیات‌های بدر و خیبر باز می‌گردد. محسن رضایی فرمانده سپاه پاسداران در دوران دفاع مقدس درباره ضرورت بکارگیری غواص‌ها در طول جنگ‌تحمیلی می‌گوید:«موقعیت عملیات بدر بسیار حساس بود و اگر در این عملیات موفق نمی‌شدیم روند کل جنگ با مشکل روبرو می‌شد چرا که رزمندگان ایرانی پس از انجام عملیات «الی‌بیت‌المقدس» تا بدر با موجی از عملیات‌های ناموفق همچون «رمضان»، «والفجر مقدماتی» و «والفجر1» روبرو بودند و دیگر نمی‌توانستیم در «زمین» عملیات کنیم. بنابراین باید برای طلسم‌شکنی ناکامی‌های سال سوم جنگ، نبرد با دشمن را به «هور»، مناطق باتلاقی یا رودها می‌کشاندیم. برای همین از غواص‌ها استفاده کردیم و نتیجه آن را هم در عملیات پیروز والفجر 8 با حضور 2000غواص دیدیم. ‌در عملیات کربلای 4 نیز غواص‌ها وارد عمل شدند اما تعداد‌شان کمتر بود. غواص‌ها در این عملیات‌ها یعنی والفجر 8، کربلای 4 و 5، خیبر و بدر به خوبی مأموریت خود را انجام دادند. کارهای غواصان در دوران جنگ تحمیلی بسیار حساس بود و مأموریت آنها خط‌ شکنی و از کار انداختن تیربار دشمن بود تا در موج دوم قایق‌ها بتوانند وارد عمل شوند.»

همان طور که در بالا به آن اشاره شد، حضور نقش‌آفرینی غواصان در جنگ‌تحمیلی به شکل سازمان یافته از اسفند ماه سال 61 به بعد انجام شد. اما پیش از آن نیز غواصان در جنگ‌تحمیلی حضور داشتند و همواره در سخت‌ترین شرایط آماده انجام مأموریت بوده‌اند. نمونه‌ای از حضور این رزمندگان دریا دل و جان بر کف را می‌توانیم در تصویری که شهید دکتر«مصطفی چمران» فرمانده ستاد جنگ‌های نامنظم در حال نظاره غواصان است، مشاهده کنیم. ورزیدگی و آمادگی جسمی بالای این رزمندگان با توجه به شرایط خوزستان و مناطق درگیر شده با عراق که هور‌مانند و باتلاقی بود، موجب می‌شد که غواصان بهترین گزینه برای اجرای تاکتیک «بزن در رو» در عملیات‌های آبی - خاکی که شامل «کمین»، «شبیخون»، «خرابکاری» و «جنگ ایذایی» بود، محسوب شوند.