به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دکتر محسن رضایی، ایشان در بخشی از روایت خود از ویژگیهای شهید حسن باقری اینگونه بیان میدارد.
«شهید باقری اسوة حماسه و شجاعت و استعداد فوق العاده بود. ایشان از یک
روحیة سلحشوری و حماسی بسیار عظیمی برخوردار بود. در خطوط مقدم همیشه حاضر بود.
شهید باقری همواره نیروها را به وحدت و هماهنگی
دعوت می کرد و در این زمینه، از هیچ تلاشی دریغ نمی کرد. هر جا که به او نیاز بود،
به سرعت درهمان صحنه حضور می یافت. او فردی خود ساخته و وارسته بود. نسبت به حفظ
بیت المال، حساسیت خاصی داشت. سردار «عزیز جعفری» می گوید: «پس از عملیات ” امام
مهدی)عج)،
حسن را دیدم که سطل دستش بود و فشنگ های روی زمین را جمع می کرد.«
در تمام کارها فقط رضای خدا را در نظر داشت و همه
تلاشش برای جلب حضرت حق بود. در جبهه به نام «سقای بسیجیان» معروف بود. آنان را
خیلی دوست داشت. در ورای شخصیت نظامی، روحی لطیف داشت که سرشار از مهر و عطوفت و
از خودگذشتگی بود. برخی تعجب می کردند که با این رقت قلب چگونه می جنگد. اینها همه
نشانگر روح بزرگ او بود که همه صفات نیک را یک جا داشت.
چگونگی شهادت
این شهیدعرصه های نبرد، با تمام خصلت های خوب و
والای انسانی، ورای اقدام های نظامی خود، در پی معشوق و معبودش بود و سرانجام به
وصل جانان رسید و از آلام دنیا و مافیها رهید. شهید باقری میقاتش را در جبهه ها
یافته بود. از این روی، ماندن در جبهه را به رفتن سفر حج در سال 1361 ترجیح داد.
روز 9 بهمن 1361، روز میعاد شهید باقری بود و شناسایی ضیافتی برای یک ملاقات
جاودانه. پنج روز دور ماندن از جبهه ها ـ حتی اگر برای زیارت کعبه باشد ـ شاید
برای شهید باقری زیاد بود.