«عشق های زمينی را بايد به عشق به خدا گره زد يعنی عشق به پدر ومادر و زن و فرزند و حتی وطن
دوستی ها بايد مجرای رسيدن به معبود واقعی و نردبانی برای رسيدن به ذات هستی بخش كه محبت ومهربانی او بی حد وحصر است باشد
دوستی او و سرپرستی او و دستگيری او مثل و مانند ندارد
حيف نيست انسان اين وجود واقعی را چون با چشم ظاهری نمی بيند، اورا رها كند
و به موجودات زودگذری تكيه كند كه همه آدم را رها می كنند يا قبل از مرگ و
يا بعد از آن ..»