اخیراً در برخی از سایتها و شبکههای اجتماعی با برداشت چند جمله تیتروار از مجموعه سخنان محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام و در کنار یکدیگر قرار دادن آنها، بهگونهای به مخاطبین القا میشود که وی دارای مواضع متفاوت در مورد برجام بوده و بر اساس شرایط روز، نظراتش را تغییر داده است. اگرچه برای انسانهای خردمند و نکتهسنج کافی است تا بجای نگاه تیتروار به آن جملات، به اصل متن سخنان وی رجوع کرده تا دست حقهبازان معلومالحال برایشان باز شود، اما از آن جهت که ممکن است برخی از افراد دسترسی به آن مطالب و یا فرصت مطالعه متن سخنان کامل دکتر رضایی را نداشته باشند در این نوشته به بازخوانی مطالب و مواضع فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در دوران دفاع مقدس در مورد برجام خواهیم پرداخت. باشد که حیلهها و نفاق پراکنی دغلبازان و عقدهداران از انقلابیون واقعی نسبت به مواضع انقلابی آقا محسنِ امام و رهبری، بیش از پیش در دادگاه افکار عمومی مردم باز شود.
دکتر محسن رضایی در یکی از نخستین اظهار نظراتش در مورد مذاکرات هستهای در تاریخ 14 شهریور94 در برنامه متن حاشیه ضمن آنکه بیان داشت از مشوقان تیم هستهای در مذاکرات است اما خواهان بررسی دقیق برجام در مجلس شورای اسلامی شد: "نحوه برخورد برجام در داخل و خارج و نتایج عملی آن برای مردم ایران مهم است. گروهی که مانع بررسی برجام در مجلس میشوند دو نوع هستند افرادی از آنها دلسوز ولی عدهای از آنها مشکوک هستند و غیرمنطقی حرف میزنند."
وی در همان برنامه با بیان بدعهدیهای آمریکاییها تأکید کرد که اگرچه در صورت عدم رعایت تعهدات طرفهای مذاکره ما دوباره دستگاههای سانتریفیوژ را فعال میکنیم، اما از نظر اقتصادی آن را به ضرر ایران دانست.
دانشآموخته اقتصاد دانشگاه تهران در ادامه سخنانش ضمن بیان اینکه قرار نیست با برجام شاهد وقوع معجزه اقتصادی باشیم از دولت خواسته بود دنبال برجام برود و آن را کامل کند. به این شکل که دولت باید در برداشتن فشارهای ریسک آمیز و مخاطرهآمیز برجام گامی دیگر بردارد. وی گفت برجام ریسک را کاهش داده است ولی همه خطرپذیری را نتوانسته بردارد. با گذشت نزدیک به 18 ماه از این سخنان و تغییر دولت آمریکا مشخص شد که پیشبینی رضایی کم بیراه نبوده است.
نظریهپرداز برجسته اقتصاد کشور در حاشیه دیدارش با یکی از مراجع عظام تقلید در تاریخ 19 شهریورماه 94 در جمع خبرنگاران با اشاره به اینکه برجام حتماً باید در مجلس بررسی شود تأکید داشت: باید دید مشکلات اقتصادی کشور بهوسیله مذاکرات حل خواهد شد یا نه، نکته مهم این است که برجام به ایران یک فرصتهایی داده است و تحریمها را کاهش داده اما باید دید میتوان شرایطی را مهیا کرد که مشکلات اقتصادی و مشکلات فضای کسبوکار کشور حل شود یا خیر.
رضایی در گفتگویی با سردبیران خبرگزاری ایرنا در 7 مهر94 با ظالمانه خواندن محدودیتهایی که در برجام بر ایران اعمال شده است بیان کرده بود که در زمینه هستهای عقبنشینی زیادی شد. او در این جلسه خاطرنشان کرده که پیشرفت در برجام بوده ولی محدودیتهایی وجود دارد و به همین دلیل کار تمام نشده و موضوع باید ادامه یابد تا تحریمها بهطور کامل برطرف شود و هم امکان برگشتش در اذهان از بین برود. او در این دیدار گفت: "اگر بخواهیم به برجام نمره مثبت دهیم اول به بخش سیاسی نمره میدهیم و بعد اقتصاد ؛ البته در بعد هستهای محدودیتهای زیادی پذیرفتیم که ثمره آن منفی است."
از این دست پیشبینیها و نقدها از سوی کسی که سالها در قامت یک برنامهریز سطح کلان و ملی قرار دارد بسیار است و میتوان در خیل سخنرانیها و برنامههای صداوسیمای او مطالب بیشتری از مواضع شفافش در رابطه با برجام را مرور کرد. اما برای آنکه مطلب از حوصله خوانندگان خارج نشود به همین مثالها بسنده کرده و به تیتر دوم نفاق پراکنان اشاره میکنیم: نقد برجام، نقد رهبری است. سخنی که از دل یک مجموعه استدلالات و جملات در برنامه نگاه یک صداوسیما مورخ 26 تیرماه 95 استخراجشده و اینگونه جلوه میکند که رضایی نقادان برجام را نقادان رهبری دانسته است. تیتری که بهاندازه کافی دروغ بودنش آشکار است و جالبتر آنکه در همان برنامه رضایی صریحترین و درعینحال منصفانهترین نقدها را به برجام داشته و اگر چنین مفهومی مدنظر او بوده که خود وی ناخودآگاه نخستین نقاد برجام بوده است!
اما حقیقت امر این است که متن دقیق سخنان رضایی در این برنامه به این شرح بوده است: "آنچه مقام معظم رهبری تصویب کرده، غیر آن چیزی است که شورای امنیت ملی ایران تصویب کرده یا مجلس تصویب کرده است. ما سه برجام داریم، برجام مصوب شورای امنیت ملی، برجام مصوب مجلس شورای اسلامی و برجامی که مصوب رهبر معظم انقلاب است. برجام مصوبه رهبر انقلاب هم شورای امنیت را در بر دارد و هم مجلس را و همچنین نکات دیگری را در بر دارد. ما برجام مصوب رهبری را قبول کردهایم و به آنها هم گفتهایم. حتی نیروهای حزباللهی هم که میخواهند خیلی انقلابی باشند نباید وارد حریم رهبری شوند چون با نقد این برجام (برجام با شروط تکمیل کننده مدنظر رهبر معظم انقلاب) یعنی دارند رهبری را نقد میکنند. الآن به بهانههای مختلف، میخواهند ما را تحریم کنند. به نظر من باید فعالیت کنیم. خود آقای اوباما گفته که ایرانیان تعهداتشان را انجام دادهاند اما روح برجام هنوز جا دارد. این حرف ماست. شما حرف ما را به خود ما میزنید؟ مرد حسابی! تو روح برجام را زیر پا گذاشتی، مگر بحث نبود که رابطه عدم تنشی به وجود بیاید؟ شما که دارید به سمت تنش میروید. به نظر من کمیته نظارت باید 5-6 پرونده جدی ایجاد کرده و در کمیسیونی که طبق خود قانون برجام است به جریان بیاندازیم، چون طبق برجام طرفین میتوانند، ما باید از این حقمان استفاده کنیم. چرا استفاده نکنیم؟"
نقدهای رضایی به برجام و عملکرد دولت و نگرانیاش در مورد برجام پایان نمییابد و در 17 آذرماه سال جاری در صفحه اجتماعی خود با بیان اینکه برجام مثل برف در حال آب شدن است از دولت میخواهد تا جلوی بیخاصیت شدن برجام را بگیرد و اگر جلوی نقض تعهدات پیدرپی آمریکاییها گرفته نشود، مدتی دیگر از برجام هیچچیزی نمیماند.
آنچه در سطور بالا آمد مختصری از مواضع محسن رضایی در مورد برجام بود و حال آنکه عدهای با کنار هم قرار دادن جملاتی چون «برجام هم نشان پیروزی است و هم بستر یک نبرد جدید است» و «نقد برجام نقد رهبری است» و «برجام مانند برف در حال آب شدن است» بهنوعی بولتنسازی برای محسن رضایی از جنس همان بولتنهایی که سازمان مجاهدین خلق در ابتدای انقلاب برای خراب کردن انقلابیون ایجاد میکرد، پرداخته و به نیت تخریب وی قصد داشتند به ترور رسانهای او بپردازند، حال آنکه این روشها نخنما شده و مواضع شفاف رضایی و در دسترس بودن سخنان وی به برکت دهکده جهانی، آبی برای نفاق پراکنان دهه چهارم انقلاب گرم نمیکند که فی قلوبهم مرض فزادهم الله مرضا ولهم عذاب الیم بما کانوا یکذبون.
در پایان پیشنهادم به هممسلکان و مؤمنینی که شاید با دیدن چنین مطالبی دچار شک و تردید شوند و به اشتباه در زمین نفاق پراکنان اسیر شوند این است که در مواجهه با چنین مطالبی، بجای باور و بازنشر آن، به دستور آیات نورانی قرآن عمل کنند که همانا در نص صریح آیه 6 سوره حجرات به ما دستور داده شده است: اى كسانى كه ایمان آوردهاید! اگر فاسقى براى شما خبرى آورد فورى تحقیق كنید، مبادا (به خاطر زودباورى و شتابزدگی تصمیم بگیرید و) ناآگاهانه به قومى آسیب رسانید، سپس از كرده خود پشیمان شوید.