سخنان دکتر محسن رضایی در مراسم سوگواری دکتر اردستانی

بسم‌الله الرحمن الرحیم

به همه برادران عزیز مرکز، درگذشت حسین آقا اردستانی را تسلیت می‌گویم. اول به خودم و بعد هم به شما.

این‌که 30 سال از جنگ بگذرد ولی یک انسان مثل شمع پای میراث شهدا بسوزد معلوم است که انسان بزرگی را از دست داده‌ایم.

شهادت در زمان جنگ در آن فضا با آن حالات خیلی ساده‌تر از این است که 30 سال از جنگ بگذرد ولی یک انسانی عاشقانه، زینب‌وار پای شهدا، پای آن شب‌های عملیات، پای میراث امام(ره) بسوزد و شرایط بعد از جنگ را تحمل کند و عاشقانه ادامه دهد.

حقیقتاً من حسرت می‌خورم از این دغدغه‌های مسئولانه‌ای که ایشان داشت. از این اتاق به آن اتاق، از  مصاحبه این فرمانده به مصاحبه آن فرمانده، خیلی چیز عجیب و قابل تحسینی بود.

آدم تا زمانی که این گوهرها را از دست نداده قدرش را نمی‌داند، هرچه من فکر می‌کنم باورم نمی شود. هم حادثه غیرمنتظره بود هم به‌قدر و منزلت حسین بیشتر آگاه می‌شویم. ای‌کاش در زمان حیات ایشان این ‌قدر و منزلت‌ها را می‌فهمیدیم.

به‌هرحال عروج عاشقانه ایشان از میان ما دردناک است. مخصوصاً برای خود من دردناک است ولی از شما یاران ایشان، شاگردانش، برادران ایشان می‌خواهم که همین عشق، همین صفا و دلسوزی را که ایشان برای میراث امام و دفاع مقدس داشتند ادامه بدهید.

بالاخره از ده سال عمر حضور امام(ره) در جمهوری اسلامی، هشت سالش در جنگ بوده و حفظ ارزشها و دستاوردهای جنگ و انتقال این اثر بزرگ یعنی انتقال امام(ره)، یعنی حفظ امام(ره). حفظ ارزشهای جنگ، حفظ امام(ره) است.

حفظ میراث جنگ، حفظ شهدا است. می‌بینید که از زمانی که جنگ به پایان رسیده، از سیاسیون گرفته، از خارجیان گرفته، از ضدانقلاب گرفته، چه فشارها، چه توهین‌ها، چه اتهام‌ها به دفاع مظلومانه ما وارد نمی‌کنند. چه تحریف‌هایی را در رابطه با جنگ ایجاد نمی‌کنند. کار آقای اردستانی در این رابطه واقعاً یک کار انقلابی است. یک مجاهدت فی سبیل الله بود این را ادامه بدهید. به هر حال ما برادر عزیزی را از دست دادیم ولی راهش را نباید از دست بدهیم یا مرامش را از دست بدهیم. او در میان ما نیست ولی ما می‌توانیم او را پایدار کنیم و آرمان‌هایش را حفظ کنیم و این کار بزرگی که نیمه‌تمام مانده، ان شاء الله به دست شما راه ایشان ادامه پیدا کند.

من به پسر برومند و عزیزش و خانواده مظلومش که این‌همه در جنگ و بعد از جنگ نتوانستند آن‌طور که همه خانواده‌ها پدرانشان را و شوهرانشان را می‌بینند آن‌ها ببینند تسلیت عرض می‌کنم و امیدوارم خداوند متعال به آن‌ها صبر عنایت بکند. والسلام علیکم و رحمه‌الله