روایت سرلشکر محسن رضایی از فداکاری‌های یک مادر و یک پسر

علی اکبر سلیمانی، تکاور نیروی دریایی ارتش بوده است. در سال ۶٠ مجروح می‌شود، ولی پس از مدتی به جبهه باز می‌گردد. در جبههاندیمشک، دوباره مجروح می‌شود؛ ولی این بار با توجه به قطع نخاعش جز در ناحیه سر نمی‌تواند حرکت کند. وقتی تشنج می‌کند، باید چند ماه در بیمارستان بماند.

با وجود رنج جسمی بسیار، برق شادی در نگاهش می‌درخشد و به همه دنیا لبخند می‌زند. قهرمان ستودنی زندگی او مادری است که با روحیه‌ای قوی‌تر از فرزند به پرستاری از او مشغول است.

دائما با او شوخی می‌کند، سر به سرش می گذارد و لبخند، لحظه ای از چهره‌اش دور نمی‌شود. زندگی آنها را که به راستی به رنگ خداست، در سه واژه می‌توان خلاصه کرد: مادر، عشق، پسر.