اگر تولید ملی داشته باشیم و به یک کشور ضنعتی بزرگ تبدیل شویم، نفت کم میآوریم و باید وارد کنیم. در این صورت یک قطره نفت هم برای فروش نخواهیم داشت.
چرا عده ای به جای آن که سراغ تولید بروند، یک روز چوب حراج به سرمایه هی ملی میزنند و روز دیگر، بابت تحریم فروش نفت عزا میگیرند؟
چرا از سرمایههای مادی و معنوی، جوانان مستعد، زمینهای حاصلخیر و نقدینگی عظیم کشور استفاده نمیشود؟
اگر تصویب نشود دولت عزا می گیرد که بابت اجرای پیشاپیش کلی هزینه کرده و نمی تواند برنامه های آن را ماستمالی کند .
اگر تصویب نشوند؟!؟!؟!