رسیدن به فقرا و گرسنگان و مهربانی با یکدیگر نیز مانند عطر زدن قبل از میهمانی، گوهر جان را معطر می کند.
درحقیقت معنای روزه این است که برای حضور در نزد خدا باید دل از دنیا بکنیم و به مردم و مخصوصا محرومین و فقرا که عیال خدا هستند برسیم تا سر سفره خدا قرار گیریم که برکت در چنین سفره ای است.