یادداشت میهمان / رضا لطفینژاد
درود بر شهر لالهها، شهر یکهزار شهید، شهر شهدای مدافع حرم، سنگربان کرخه و دز، دروازه پایتخت دفاع مقدس ایران، شهر شهیدان والامقام، «اندیمشک قهرمان».
اندیمشک؛ شهری که امام راحل عظیم الشأن در وصف مردمانش فرمود: همین مردم اندیمشک هستند که تحت شدیدترین بمباران قرار گرفته و... شعار جنگ جنگ تا پیروزی سر می دهند. همچنین نماینده اعزامی حضرت امام(ره) در روز تشییع شهدای اندیمشک، ضمن ابلاغ سلام، می گویند: امام ایستادگی شما را تحسین کردند.
اندیمشک (ایستگاه دوکوهه) اولین بار در تاریخ نهم مهرماه ۱۳۵۹ مورد حمله هوایی عراق قرار گرفت. وقتی دشمن تا جسر نادری (پل) رسید، مدافعین اندیمشکی بودند. ۲۰۰۰ اندیمشکی در میدان خروجی شهر، تجمع و خواستار اعزام به جبهه شدند.
آری اندیمشک، به علت اینکه گلوگاه استان حماسه آفرین خوزستان به شمار می رود و پادگانهای مهم نظامی در اطراف آن واقع اند و پذیرای بیمارستان مهم شهید کلانتری، ریل سراسری راه آهن و مراکز پشتیبانی از دو جبهه (جنوبی و میانی) بوده و فرزندان این شهر نیز حضور پررنگ در جبهه ها داشتند، دشمن زبون را به شدت عصبانی کرد.
لذا دشمن بعثی در تاریخ چهارم آذرماه ۱۳۶۵با ۵۴ جنگنده؛ میگ ۲۱ و سوخو ۲۰، از ساعت ۱۱:۴۵ تا ۱۳:۴۵به مدت ۲ ساعت به شکل وحشیانه، نقاط مختلف شهر را با خاک یکسان کرد و سه شنبه سیاه اندیمشک را رقم زد. به نحوی که مقام معظم رهبری فرمودند: صدام در اندیمشک، قصابی کرد.
جنگنده بمب افکنهای بعثی از مرکز استان واسط، به دلیل نزدیکی مسافت رفت و برگشت، برای سوختگیری ۷ دقیقه (کمتر از ۴ دقیقه رفت و ۴دقیقه برگشت) به اندیمشک یورش میآوردند.
این حمله ددمنشانه ۳۰۰ شهید و ۸۰۰مجروح بر جا گذاشت.
از آنجایی که این بمباران، طولانیترین بمباران بعد از جنگ جهانی دوم لقب گرفته، این واقعه شگفت امروز با عنوان درس هایی از جنگ مدرن مرکز مطالعات بینالمللی و استراتژیک آمریکا آمده ولی متاسفانه در تقویم رسمی کشور عزیزمان جای آن خالی است!