کد خبر: ۵۳۰۰|
تاریخ انتشار: ۳۱ شهريور ۱۴۰۴ - ۱۵:۲۰
آیا این حقیقت را نمی‌دانید که جنگ، در هر نقطه‌ای از جهان، چهره‌ای سراسر خشونت و خونریزی دارد؟ پس چرا در ایران، با گذشت ۴۴ سال، همچنان یاد آن زنده نگه داشته می‌شود و حتی هفته‌ای ویژه برای گرامیداشت آن تعیین می‌گردد؟!

هر ساله، در سالگرد شروع تجاوز عراق به ایران در سال ۱۳۵۹، مردم قهرمان کشورمان این ایام را با عنوان «هفته دفاع مقدس» نامگذاری و پاس می‌دارند. شاید بارها پرسیده باشید: مگر نه اینکه جنگ نماد خشونت است؟ چرا پس از این همه سال باز هم یادآوری و هفته‌ای ویژه برگزار می‌شود؟!

برای پاسخ، باید به چند نکته توجه کرد:

۱. پیش از هر چیز، ایران آغازگر جنگ و سرچشمه خشونت و خونریزی نبود که شرمسار باشد؛ بلکه در طول هشت سال، با رشادتی بی‌همتا از دین، میهن، فرهنگ، شرف و ناموس خود دفاع کرد و همین دفاع مقدس را به نشانه‌ای از افتخار جاودانه بدل نمود.

۲. در تاریخ پادشاهی ایران، به‌خصوص طی دویست و ده سال گذشته، شاهان، در پی شکست‌های سنگین، بخش‌های بزرگی از خاک کشور را از دست دادند؛ در حالی که رزمندگان هشت سال دفاع مقدس، با ابتدایی‌ترین امکانات، در نهایت مظلومیت و زیر فشار تحریم‌های سنگین شرق و غرب، در برابر همه مستکبرین ایستادند و حتی یک وجب از خاک وطن را تسلیم نکردند.

اکنون اگر می‌خواهید بهتر درک کنید که چرا «هفته دفاع مقدس» ارزش پاسداشت دارد، این رویدادهای تاریخی را مرور کنید:

۱. حدود ۲۱۰ سال پیش، در عصر فتحعلی‌شاه قاجار، به‌موجب قرارداد ننگین گلستان (سال ۱۱۹۲ شمسی / ۱۸۱۳ میلادی)، سرزمین‌هایی چون قفقاز، ارمنستان، گرجستان، داغستان، چچن، اینگوش و بخش‌های مهمی از سواحل دریای کاسپین (مجموعاً ۲۳۰ هزار کیلومتر مربع) از ایران جدا و به روسیه تزاری واگذار شد.

۲. یک‌بار دیگر، ۱۹۵ سال پیش، همان پادشاه با امضای قرارداد ننگین ترکمنچای (سال ۱۲۰۷ شمسی / ۱۸۲۸ میلادی) ایروان، نخجوان و بخش‌هایی از تالش و آذربایجان (درمجموع ۳۰ هزار کیلومتر مربع) را به روسیه تقدیم کرد.

۳. ۱۶۷ سال پیش، در حکومت ناصرالدین شاه قاجار، معاهده ننگین پاریس (سال ۱۲۳۵ شمسی / ۱۸۵۶ میلادی) با فشار انگلیس به جدایی هرات، افغانستان، بلوچستان و مکران (بیش از ۲۲۵ هزار کیلومتر مربع) انجامید.

۴. ۱۵۲ سال پیش، باز در زمان ناصرالدین شاه و طبق قرارداد حکمیت «گلد اسمیت» (سال ۱۲۵۰ شمسی / ۱۸۷۱ میلادی)، بخش‌هایی از پاکستان و سیستان (۳۵۰ هزار کیلومتر مربع) تحت فشار انگلیس از ایران جدا شد.

۵. ۱۴۲ سال پیش، پیمان آخال (سال ۱۲۶۰ شمسی / ۱۸۸۱ میلادی) در همان دوره، موجب جدایی سرزمین‌های کنونی ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان، قرقیزستان و قزاقستان (۱/۲۲۶/۵۰۰ کیلومتر مربع) شد.

۶. ۱۰۴ سال پیش، در زمان احمدشاه قاجار و دولت وثوق‌الدوله، با توافق منطقه‌ای مستشاران انگلیس (سال ۱۲۹۸ شمسی / ۱۹۱۹ میلادی)، امارات، قطر، عمان و جزایر نفت‌خیز خلیج فارس (۴۰۵/۲۸۷ کیلومتر مربع) از ایران جدا شدند.

۷. ۸۶ سال پیش، در دوره رضاشاه پهلوی و پیمان ننگین سعدآباد (سال ۱۳۱۶ شمسی / ۱۹۳۷ میلادی) با عراق، ترکیه و افغانستان، ارتفاعات آرارات به ترکیه، بخش بزرگی از اروندرود به عراق و دشت ناامید به افغانستان واگذار گردید.

۸. ۶۹ سال پیش، در عصر محمدرضا شاه پهلوی (سال ۱۳۳۳ شمسی / ۱۹۵۴ میلادی)، بندر استراتژیک فیروزه در شرق دریای خزر به شوروی رسید.

۹. و در سال ۱۳۵۰ شمسی / ۱۹۷۱ میلادی، با فشار انگلیس، مجمع‌الجزایر بحرین (بیش از ۷۰۰ کیلومتر مربع دارای منابع فراوان نفت و گاز) از ایران جدا شد.

حاصل این رویدادها، جدا شدن بیش از سه‌میلیون و پانصد هزار کیلومتر مربع از خاک ایران، یعنی بیش از دوسوم مساحت ایران بزرگ دو قرن پیش، بود؛ رخدادی بی‌سابقه در تاریخ جهان که ریشه‌اش در ناتوانی و خیانت پادشاهان وطن‌فروش نهفته است.

بدین دلیل است که ملت سرافراز ایران، هفته دفاع مقدس را پاس می‌دارد و با افتخار می‌گوید: در هشت سال جنگ تحمیلی، با تقدیم نزدیک به ۲۰۰ هزار شهید، اجازه نداد حتی یک وجب از خاک این سرزمین به یغما رود و امروز با شعار «ما مقتدریم!» که ثمره ایثار جوانان جان‌برکف، رهبری حکیمانه امامین انقلاب و دانش نخبگان بسیجی است، به همه قدرت‌های جهان هشدار می‌دهد که هیچ چشم طمعی به مرز و بوم ایران روا نیست.

کلید واژه های مطلب: دفاع مقدس
ارسال نظر