حاج احمد کاظمی در دوم مرداد ماه سال ۱۳۳۷ در نجف آباد متولد شد. در سن ۱۸ سالگی، پس از تحصیلات دوره دبیرستان به مبارزین در جبهههای جنوب لبنان پیوست. او با پیدایش جرقههای انقلاب اسلامی به مبارزه علیه رژیم شاهنشاهی پرداخت و در بیست و سه سالگی، در اوایل سال ۱۳۵۹ به کردستان رفت تا دشمنان داخلی انقلاب را سرکوب نماید.
وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران جزو اولین کسانی بود که به سپاه پاسداران پیوسته و با نشان دادن استعداد خود به زودی یکی از فرماندهان ارشد این نهاد انقلابی گردید. شهید حاج احمد کاظمی، با شروع جنگ ایران و عراق، با یک گروه ۵۰ نفره در جبهههای آبادان حضور یافت و مبارزه را با عراق آغاز کرد. در پایان جنگ، این گروه ۵۰ نفره به یکی از لشکرهای قوی و مهم سپاه (لشکر زرهی ۸ نجف اشرف) به فرماندهی حاج احمد تبدیل شد.
خاطرات دکتر محسن رضایی از شهید حاج احمد کاظمی
او دوران جوانی خود را با حضور در جبهههای نبرد از کردستان تا جبهههای جنوب در سِمتهایی چون: دو سال فرماندهی جبهه فیاضیه آبادان، شش سال فرماندهی لشکر ۸ نجف و پس از جنگ نیز یک سال فرماندهی لشکر ۱۴ امام حسین (ع)، هفت سال فرماندهی قرارگاه حمزه سیدالشهدا و قرارگاه رمضان و پنج سال فرماندهی نیروی هوایی سپاه. حضور مستقیم در خط مقدم جبهه باعث شد از ناحیه پا، دست، و کمر بارها مجروح گردیده و یک بار نیز انگشت دستش قطع شود.
در طی این سالها به تحصیل نیز پرداخت و مدرک کارشناسی خود را در رشته جغرافیا و کارشناسی ارشد را در رشته مدیریت دفاعی گذراند و موفق شد دانشجوی دکتری در رشته دفاع ملی گردد. به علت کفایت و شجاعت، رهبر معظم انقلاب حضرت آیتالله خامنهای ۳ مدال فتح به وی اعطا نمود. وی در اواسط سال ۱۳۸۴ از سوی فرمانده کل سپاه، به فرماندهی نیروی زمینی منصوب شد.
شهید کاظمی در تاریخ ۱۹ دی سال ۱۳۸۴ در سانحه هوایی سقوط هواپیمای فالکن در نزدیکی ارومیه به درجه رفیع شهادت نائل شد. به گفته فرمانده وقت سپاه پاسداران در نشست خبری روز ۱۹ دی ۸۴ علت سقوط هواپیما از کار افتادن دو موتور آن اعلام شده است.
همچنین تصاویر زیر، برگرفته از مراسم وداع همسنگران قدیمی با شهید حاج احمد کاظمی می باشد.